Ou.

Okazuje się, że tylko jedna rzecz jest w stanie zerwać mnie w sobotę przed 10.00 – KATASTROFA. Nie sądziłam, że za mojego życia będę świadkiem czegoś takiego. A jestem.

I możecie mnie zlinczować, zwyzywać, usunąć ze znajomych na dowolnym portalu społecznościowym, ale ponad zwykłą ciekawość czegoś, czego się nie widziało, smutek, bo Szmajdziński był z Jeleniej, a Zakrzeńskiego lubiłam i chwilowy szok, bo tuzin ważnych zginął w chwilkę moment nie jestem tym ogarnięta jak większość ludzi wokół mnie. Nie umieszczam czarnych wstążek na NK, nie wstawiam świeczek w opis na Gadu Gadu, nie dołączam do grupy pokroju „Oddaj hołd ofiarom tragedii” na Facebooku. Gdyby mi zależało i gdybym była wierząca, tobym się za nich pomodliła, parafrazując jednego z moich znajomych. A te wszystkie obrazki nikomu już nie pomogą. Zwłaszcza, że pewnie nawet taka katastrofa nie uświadomi Polaczkom, że porządny samolot dla głowy państwa to nie luksus, a wymóg bezpieczeństwa, a w cywylizowanym kraju prezydent nie lata 30-letnim gratem, który nadaje się tylko na puszki.

Swoją drogą TVP należy pogratulować wyczucia – zadzwonić do Borowskiego, który miał lecieć tym samolotem i zapytać, stąd się dowiedział o katastrofie… Ja na jego miejscu bez ogródek kazałabym im wypierdalać.

Tragedia tragedią, ale trzeba żyć dalej. Wkurzyłam się, bo z Anią planowałyśmy wspólne wyjście na „Czarną maskę”. Spektakl oczywiście się nie odbędzie, nie muszę mówić chyba, dlaczego. No proszę. Oplujcie mnie. Przecież jestem taka wyzuta z patriotyzmu, a jakaś tam Ania jest ważniejsza dla mnie od prezydenta. Tak. Jest. Bo to moja przyjaciółka. Ja znam osobiście, widzę ją codziennie. Jeździmy tym samym autobusem, śmiejemy się z tych samych dowcipów, siedzimy w jednej ławce. Gdyby nie daj Bóg ona tam leciała, miałabym dostateczny powód do żałoby. A tak? Nie bronię nikomu. Jak ktoś chce płakać – niech płacze. Ale nie wymagajcie tego samego ode mnie i nie obsobaczajcie mnie tylko za to, że chcę ten dziwny czas przetrzymać w normalności i bez nerwów.